Voor iedereen zijn dit hele bizarre, bijzondere en zware tijden. Met angst kijk ik naar de gebeurtenissen om mij heen. Tegelijkertijd groeit mijn respect zo enorm voor de mensen in beroepen die we nu zo hard nodig hebben! Niks anders dan hulde voor iedereen die op dit moment zo hard werkt voor de belangen en gezondheid van anderen.
Sinds afgelopen maandag is er voor de ouders onder ons ook veel veranderd. Waar ik sinds vrijdag 'gewoon' zou thuis werken zit mijn zoontje Casper van 2 jaar nu voor de tv, trek ik hem van de leuning van de bank af, veeg z'n chocolade handjes af en we doen een dansje door de kamer. En tegelijkertijd probeer ik te werken. Maar dat laatste lijkt een onmogelijke taak.
Even mijn situatie: ik werk normaal gesproken 32 uur, heb een vriend die 36 uur werkt als hoofd IT van 5 middelbare scholen in Leiden en hebben wij samen onze zoon Casper. Mijn vriend is sinds dit weekend bijna non stop aan het werk. Voor ontelbaar veel klassen en leraren lesgeven op afstand opzetten, ik doe het hem niet na! Opa's en oma's laten we even niet oppassen.
Dus dat vraagt deze week een beetje flexibiliteit. Ik werk als Casper slaapt. Of net als nu een beetje tussendoor. Maar dat is zo makkelijk nog niet. Ik probeer het vooral los te laten en te doen wat ik kan. Gelukkig kan dat op dit moment met mijn werk maar ik besef mij dat dat niet voor iedereen zo is.
Ik ben erg benieuwd hoe dit voor jou is? Is er überhaupt een mogelijkheid tot thuiswerken? En hoe regel jij dit met je kinderen? Ook tips zijn meer dan welkom. Laten we elkaar proberen te helpen in deze tijden waarin dat nodig is.
