Ongeveer een jaar geleden riep ik mijn collega’s toe: “Dag allemaal, tot over een maand of drie, want veel langer gaat dit echt niet duren”. En zie mij nu hier zitten, een jaar verder. Wie had ooit kunnen denken dat ik mijn collega’s een jaar lang bijna niet live zou zien, behalve vanaf een beeldscherm? Ik niet.
In het begin vond ik het lekker dat ik geen reistijd had. Ik hoefde mij niet meer te haasten. Maar naarmate de tijd vorderde, bleek het langer te gaan duren. Dat was voor mij toch echt wel zoeken naar de balans tussen werk en privé. Zeker met een gezin in huis, die ook de nodige aandacht vraagt.
Uiteraard staat veiligheid op de 1e plaats. Toch mis ik de standaard rituelen zoals de 40 minuten fietsrit en de gezellige momenten op kantoor met mijn collega’s bij het koffieapparaat. Een andere omgeving dan thuis, dat is wat ik mis. Ik hoop dat ik binnenkort, als het allemaal weer veilig kan, mijn collega’s af en toe weer kan opzoeken. Al denk ik dat ik altijd een gedeelte van mijn tijd zal blijven werken vanuit huis.
Ik ben erg benieuwd: Hoe zag jouw afgelopen jaar eruit? Hoe ga jij om met veel thuis zijn/werken? Of is er misschien voor jou juist weinig veranderd?
Groetjes, Laura
Moderator bij Zilveren Kruis
