De coronacrisis raakt iedereen. Ik weet wat het mijn dagelijkse leven doet. Maar hoe is dat bij anderen? Wat speelt zich af achter die andere Nederlandse voordeuren? Ik besloot om digitaal aan te kloppen en te vragen: hoe gaat het met je? Is alles oké?

Ik sprak met Tonny (47), Zorgcoach bij Zilveren Kruis. Ze woont in Noordwijkerhout met haar man Peter en hun 17-jarige dochters Sanne en Meike. Sanne zit op het atheneum, haar tweelingzus Meike is vanaf haar geboorte verstandelijk en lichamelijk gehandicapt. Door zuurstoftekort tijdens de zwangerschap heeft Meike zich niet goed kunnen ontwikkelen. Hierdoor heeft zij het verstand van een 5-jarige en functioneert zij lichamelijk als een 2-jarige.

Wat is er veranderd sinds de uitbraak van het coronavirus?
"Meike valt in de risicocategorie, dus we moeten uitkijken voor besmetting. In onze omgeving heeft niemand het coronavirus en we houden onze gezondheid goed in de gaten. Thuis staat alles op zijn kop. Meike kan nog maar twee dagen per week naar de dagopvang. En door strenge voorzorgsmaatregelen is logeren helemaal niet mogelijk. Ze is dus meer thuis."

Hoe regelen jullie normaal gesproken de zorg voor Meike?
"Vanaf het begin wilden we Meike graag thuis laten zijn. Daarom organiseren we de zorg zelf. Dat is vrij intensief, want ze heeft continu hulp en aandacht nodig. We proberen Sanne niet te belasten met de zorg voor haar zus. Het is al moeilijk genoeg voor Sanne dat veel van onze aandacht naar Meike gaat. Voor de coronacrisis logeerde Meike elke twee weken een aantal dagen bij de opvang. Zo kon ik Sanne de aandacht geven die ze verdient. We deden dan leuke dingen samen die normaal niet kunnen."

Hoe gaan jullie om met de nieuwe situatie?
"Peter en ik werken allebei fulltime. Nu beiden vanuit huis door de coronacrisis. In plaats van vier dagen van acht uur werk ik nu vijf dagen van vijf uur. De werkgever van Peter is net zo flexibel. Dus hij zorgt voor Meike in de ochtend en ik in de middag. Gelukkig hebben we een ruim huis, waar iedereen een kamer heeft om rustig te werken. Werk en privé combineren lukt dus aardig."

Een moeilijk balans toch, lijkt me
"We genieten van de extra tijd die we hebben met Meike. Maar inderdaad, het is zwaar dat andere belangrijke dingen erbij inschieten, doordat je van vroeg tot laat zorgt voor een kind dat niets zelf kan. Meike houdt van zwemmen, uit eten gaan en ergens een ijsje eten. Dat is er met de coronamaatregelen even niet bij. Sanne kan niet een spelletje spelen met haar zus, zoals veel andere kinderen die nu thuis zitten. En Peter en ik hebben bijna geen tijd voor elkaar, omdat altijd één van ons de volle aandacht heeft voor Meike."

Wat doe je om te ontspannen?
"Doordeweeks is er weinig vrije tijd. 's Avonds laden we ons op voor de volgende dag. In het weekend ga ik meestal even winkelen met Sanne. Peter kiest vaak voor een rondje skeeleren met haar."

Hoe zie je de toekomst?
"Ik vind het lastig dat er nog geen zicht is op wanneer alles weer 'gewoon' wordt. We houden het nog wel even vol, maar een stip aan de horizon zou wel fijn zijn."