Wim (80) over corona: "Maandenlang binnenblijven is voor mij geen optie"

Terrassen en scholen gaan open. We kunnen weer naar de kapper. En ook langskomen bij de tandarts en fysio is er weer bij. Het ergste van het coronavirus lijkt voorlopig achter de rug. Maar dat wil niet zeggen dat alles bij het oude is. De crisis heeft nog steeds impact op het dagelijkse leven van mensen die veel zorg nodig hebben. Ik zoek ze op.

Wim Faasse (80) woont samen met zijn vrouw in Baarland, een klein dorpje aan de Westerschelde in Zeeland. Reuma maakte op zestigjarige leeftijd een eind aan Wim’s carrière als bedrijfsleider van een conservenfabriek. Kort na zijn pensionering kwam daar Parkinson bij.

Via de community van Zilveren Kruis kwam ik met Wim in gesprek.

Welk zorg heeft u nodig?
"Voor mijn reuma en Parkinson krijg ik twee keer per week een half uur fysio van een fantastische fysiotherapeut. Ik doe dan oefeningen op diverse apparaten. Daar heb ik veel baat bij. Verder heb ik een rollator, gebruik ik een stemversterker en een maagsonde. Daarnaast slik ik een hele bubs medicijnen om de pijn te verzachten."

Kunt u zich thuis een beetje redden?
"Mijn vrouw zorgt heel goed voor me. Ze heeft 37 jaar aan gymnastiek gedaan. Ze is daarom een goede begeleider bij het doen van oefeningen die de fysiotherapeut mij voorschrijft. Dan zegt ze bijvoorbeeld: 'Nee Wim, dat doe je niet goed, kijk maar naar mij, dan zal ik voordoen hoe het hoort.' Als ik naar het ziekenhuis moet, dan gaat ze mee. En gewoon dingen thuis die me niet makkelijk afgaan, daar helpt ze bij. Ze is een engeltje."

Welke impact heeft de coronacrisis op jullie?
"Ik vind het moeilijk dat mijn familie afstand moet bewaren. Ik zie om de beurt één van mijn drie kinderen, maar nooit allemaal samen. En de kleinkinderen zie ik nu helemaal niet, die mis ik ontzettend. Mijn zorg veranderde ook. Ik kon twee maanden de fysiotherapeut niet bezoeken. Als alternatief kreeg ik meer oefeningen om thuis te doen. Nu de coronamaatregelen wat versoepelen, kan ik weer op de praktijk langskomen. Voorlopig nog één keer per week en de behandeling is iets korter, maar daar ben ik al heel blij mee."

Hoe was dat, weer terug bij de fysiotherapeut?
"Best een aparte ervaring. Ik mocht niet eerder dan vijf minuten voor de afspraak verschijnen. Eenmaal in de praktijk stond er maar één stoeltje in de wachtkamer. Het toilet was gesloten. En ik werd een paar keer gevraagd mijn handen goed te wassen. Maar ik begrijp al deze voorzorgsmaatregelen wel, hoor. Ze nemen geen enkel risico. Dat geeft mij een veilig gevoel."

Kunt u zich een beetje vermaken in deze tijd?
"Ik kan slecht stilzitten. Maandenlang binnenblijven is voor mij geen optie. Ik ben vaak bezig in het tuintje bij mijn huis. Lekker in de buitenlucht tussen mijn kanaries en bloemen. En als het knielen en buigen tussen het groen mij moeite kost, dan neem ik even een uurtje rust."

Wat verwacht u van de komende periode?
"Mijn klachten nemen heel langzaam toe. Mijn gezondheid zal er niet op vooruitgaan. Ik verwacht dat het nog wel even zal duren voordat ik weer twee keer per week naar de fysio mag. Toch maak ik mij geen zorgen, het is zoals het is. Vanwege mijn gezondheid heb ik weleens gedacht om te verhuizen naar een flatje. Maar dat is nog niets voor mij. Ik geniet nog zo van het tuinieren. Zolang als het kan, blijven mijn vrouw en ik lekker hier."