Bij nieuwe medicijnen, tandartsbehandelingen, ziekenhuis onderzoeken, vraag ik van te voren, of ik kosten kan verwachten. Zo, begint men toch normaal gesproken met rekeningen onder controle houden. Vaak zijn degenen die intake gesprekken voeren, goed op de hoogte... De tandarts moet dingen altijd nazien en de huisarts weet niet altijd wat wel of niet vergoed wordt en die verwijst derhalve naar de apotheker.. Voorbeeldje: als je van maagbeschermer moet overstappen (terwijl men die doorlopend slikt), dient men het eerste half jaar per recept een bepaald bedrag te betalen. De apotheker informeerde me, dat als de huisarts op het recept een hoger aantal aanvroeg, het voor mij in de kosten zou schelen. De huisarts was niet op de hoogte. Is dit een slechte zaak? Ik vind van niet, want er is veel gedoe en veranderende regelgeving in de wereld der medicijnverstrekking, zoals zo'n bureaucratisch regeltje. De apotheker is qua medicijnen natuurlijk volledig geïnformeerd en functioneert ook als "de kassière  in de pillensupermarkt". Ze krijgen soms de volle laag, als de "klant" geconfronteerd wordt met zijn "bonnetje".  De tandarts kan op voorhand vaak niet, de hoogte van de pecunia aangeven.  Natuurlijk, kan een ieder nalezen: welk percentage er vergoed wordt en per kalenderjaar de maximale of gedeelte vergoeding. Een tandarts, chirurg, ziekenhuisplanner weet REËEL  de kosten te benaderen. Maar, het zegt NOMINAAL te weinig, als je op iedere euro moet letten, qua budget.  Een rekening van 10 euro extra, kan nu eenmaal een aanslag op het budget zijn. ... er zijn niet voor niets zoveel mensen, die zich niet meer durven laten behandelen. De meesten weten héél goed wat "percentage" betekent en hoe je die sommetjes moet uitrekenen. Maar bij een percentage van 80% op 100 euro, blijft daar toch die 20 euro die men zelf dient te betalen en dat zal toch maar nét je budget zijn voor een week proviand...  

Hoi Alexandra, dank je voor het delen! Je zegt dus eigenlijk dat het probleem niet zit in een betere, overzichtelijke rekening áchteraf, maar dat het probleem zit in begrijpen wat in rekening zal worden gebracht vóóraf? Klopt dat? Welke concrete verandering zie jij graag plaatsvinden?

Hoi Alexandra, dank je voor het delen! Je zegt dus eigenlijk dat het probleem niet zit in een betere, overzichtelijke rekening áchteraf, maar dat het probleem zit in begrijpen wat in rekening zal worden gebracht vóóraf? Klopt dat? Welke concrete verandering zie jij graag plaatsvinden?

Dag Rogier! De vraag gaat over het controleren van rekeningen. Ik heb daar vrijelijk van gemaakt "het onder controle houden van rekeningen".  Hetgeen mij heden ten dage een noodzaak lijkt! In de zorg moest zogenaamd "marktwerking" plaatsvinden, weet je nog, houdt dit als achterliggende gedachte, bij het lezen van wat ik schrijf. In de "economische mensenwereld" is het best een ongeschreven regel, dat prijzen/geldbedragen/waarden van tevoren vast staan, tot op bepaalde hoogte. Bij bepaald soort producten en betaalmiddelen kent men zelf een "dagwaarde", zodat men overzicht in een kostenplaatje houdt. Mij valt op dat  in de "medische wereld" maar een kleine groep beroepslui van de hoed en de rand weet, daar waar het gaat om de kosten, de keiharde munt!  Ik kan inkomen, dat eenzelfde ingreep, bij de ene patiënt anders kan verlopen, als bij de ander, waardoor de geldmeter blijft lopen en dus eenzelfde ingreep een verschillend kostenplaatje oplevert. Maar, dat het zó ingewikkeld moet zijn, om een kostenberaming cq offerte te maken, vind ik eerlijk gezegd een vreemde zaak. Zeker voor mensen met een beperkt budget wordt daardoor de gang naar medische zorg, waaronder bv de tandarts, enorm belemmerd. Al heeft men een aardige ZKV met een prima dekking, wanneer het geldmetertje gaat lopen, bij een percentage dekking, weet men doorsnee niet vanaf wáár de kosten worden berekend. Ik ken ook geen tandartsen die in de wachtkamer een prijslijstje hebben hangen met de kosten voor een 1,2 en 3 vlaks plombering of extractie. Denk aan de achterliggende gedachte: diezelfde tandarts kent ook geen "groepskorting" wanneer men bv met het hele gezin de kiezen laat plomberen. Of reclame aanbiedingen: 1 betalen, 2 geplombeerd. Het klinkt wellicht ludiek, maar dit is nu marktwerking. Zó kan men op voorhand goed budgeteren en controle voeren op te betalen rekeningen. Achteraf percentages berekenen op een sommetje lijkt mij basisschoolkennis. Voorwaarden en globale regelgeving van de verzekeraars worden steeds meer transparant. Maar, wat is het basisbedrag van een bepaalde behandeling, of ingreep? Daarvan is op voorhand maar weinig bekend. Jouw vraag; wat is de oplossing? Wat mij betreft: een prijslijstje bij het intake gesprek. Een financiële verantwoording, waarin gebruik van bv ziekenhuisbed, OK, uurloon iig bekend zijn. (ik weet dat de marktwerking in die zin werkt, dat verzekeraars en ziekenhuizen een soort van marchanderen en klusteren in prijzen doen en veel later pas een "prijs per persoon" gegeven kan worden, maar dan heeft de patiënt allang betaald)