Ik zie het als een schakelketting waarbij bij de eerste schakel (afspraak) ik in het ziekenhuis zou willen afspreken (zeker als de arts voor mij een onbekende is) en bij de laatste schakel als ik wordt “ontslagen”. Bij de tussenschakels moet gewoon gekeken worden wat het meest praktische voor beide partijen is.

Is ook volledig afhankelijk van de aard de ziekte en hoe het zich ontwikkelt.

Bij een jaarlijkse controle waarbij de uitslagen geen reden tot zorg zijn zou voor mij een telefoontje van de assistent(e) / wijkverpleegkunde voldoende zijn.

Bij een zich agressief ontwikkelde kanker zien mijn “tussenschakels” er anders uit.

Kortom is voor mij volledig afhankelijk van de zorgvraag maar het moet wel zodanig geregeld worden naar wat praktisch is.

Alle zorg waarvoor geen lichamelijk onderzoek voor nodig is zou ik liever thuis krijgen. Ook uitslagen van onderzoeken ook liever telefonisch. Mocht het slecht bericht zijn dan hoef ik niet te rijden, dan ben je toch minder alert omdat je met je hoofd bij de uitslag bent. Huisarts e-consult met evt foto’s sturen werkt prima, dus dat doe ik ook liever

Veel zorg kan aan huis geboden worden via wijkverpleging, het ontlast ook de huisarts. Indien de wijkverpleging die overigens in het woonzorgcentrum waar ik woon dag en nacht aanwezig is niet de juiste hulp kan bieden nemen zij contact op met wel de juiste zorgverlener en dat werkt bijzonder goed en direct. Zij regelen dat je snel terecht kunt.

Mijn huisarts controleert mijn bloeddruk en de pillen hiervoor. Ik ga alleen naar het ziekenhuis voor mijn injecties. Dit zijn hele dure medicijnen. Het ziekenhuis wil ook controleren hoe het met me gaat en of de injecties wel helpen.

Ik heb geen van dergelijke afspraken gehad.

Ik ben geopereerd aan een totale heupprothese.  Na 2 weken naar de poli voor hechtingen verwijderen.  Ik moest 2 trappen lopen maar dat kon ik nog niet zonder krukken. Door artrose kan ik niet met krukken lopen. Ik heb moeite gehad om van mijn afspraak af te komen omdat er perse door de verpleegkundige van de poli naar de wond  moet worden gekeken. Toen ik vertelde dat ik haar collega van een andere afdeling was kon ineens de huisarts de hechtingen er wel uithalen. Die is zeker in staat om de wond te beoordelen.  Het is veel te belastend om na 2 weken al naar het ziekenhuis te moeten. Kan gewoon thuis. Scheelt weer een plek voor iemand anders op de poli. Bovendien zie je na een week of acht de behandelend arts pas weer.  Dus nog meer reden dat het gewoon thuis kan. 

Dichter bij huis zou fijn zijn als je naar specialist moet 

Uitslagen vind ik ook wel via beeldbellen kunnen. Hoef je niet perse voor naar de specialist, kan tijd schelen voor werkende patiënten. Behandelingen op de pijnpoli kunnen helaas niet thuis. Kan me voorstellen dat patiënten die regelmatig voor dialyse of infusen graag thuis behandeld willen worden. Er zijn al ziekenhuizen die dit doen. Vind dat een goede zaak. Minder kans op besmettelijke ziektes. Wel lastiger voor de verpleging.  Misschien mobiele klinieken voor regio's waar weinig ziekenhuizen zijn. Zodat mensen minder ver hoeven te reizen, prettig voor ernstig zieke patiënten 

Ik ben blij met de app van zowel mijn huisarts, als een ziekenhuis. Het stelt me in staat om vragen die niet dringend zijn te stellen en ik krijg een antwoord van de juiste persoon. Een ander ziekenhuis heeft deze mogelijkheid (nog) niet maar ik zie zeker voordelen omdat ik dan niet hoef te bellen. Voor mij is dat laatste geen probleem, maar voor de zorgverlener lijkt het me praktisch dat hij/zij op een moment dat het hen schikt kan reageren. Wel binnen een bepaalde tijdslimiet natuurlijk. Bovendien kun je dan de vraag rechtstreeks aan de betreffende zorgverlener stellen. Ook vind ik het een goede zaak dat artsen je een keuze bieden voor een gesprek; sommige gesprekken zijn nou een keer prettiger met persoonlijk contact, andere kunnen prima per beeld telefoon. Maar er moet een keuze zijn.

Dan nog een algemene opmerking. Het is natuurlijk goed  dat ZK samen met zorgverleners werken aan de juiste zorg op de juiste plek. Echter is dit financieel gedreven omdat ZK maximale winst nastreeft (op zich is dat terecht). Maar men moet niet (alleen) kijken naar de financiele kant. Ik weet: de zorgkosten stijgen en dat is niet gewenst, maar geredeneerd vanuit de patient/client is er misschien meer mogelijk dan je denkt en uiteindelijk werkt dat ook kostenverlagend. Ik vraag me ook af wat dan de rol van ZK is; gaat dat net zo ver als bij het voorschrijven van medicijnen? Ik ken een geval waarbij de arts een bepaald medicijn voorschrijft, maar dat de apotheek dan een ander merk geeft omdat dit "voorgeschreven" wordt door de zorgeverzekeraar. Daarmee schiet de verzekeraar zijn doel voorbij; opnieuw alleen financieel gedreven en niet geredeneerd vanuit de patient/client. Dat is wat jullie (denk ik) doen met deze "Denk mee"website en de kennis die jullie met deze community opdoen is dus prima, maar het moet niet uitmonden in opgelegde regeltjes, maar overleg met de betrokkenen, waarbij per geval de beste keuze gemaakt kan worden.  

Zeker zie ik wel mogelijkheden, maar we riepen ook 15 jaar geleden over het individualiseren van de hulp nu mensen langer thuis moesten blijven. Ik kan vele, zeer vele praktijkvoorbeelden geven dat die geïndividualiseerde thuishulp misschien nog net niet maar in zeer vele gevallen alleen maar een soort wangedrocht is geworden voor beide partijen. 
dat neemt niet weg dat een telefonisch consult ook heel praktisch kan zijn, maar veel meer niet. 
nog afgezien van de overweging dat we een deel van de medische zorg reduceren naar verpleegkundigeniveau. Met alle respect voor verpleegkundigen overigens