In overleg met huisarts dan wel specialist. Ik heb tot op heden nog niet ervaren dat door de huisarts niet meerdere opties zijn aangegeven.

Persoonlijk maak ik eerst de afweging of ik het zelf kan oplossen, kom ik er niet uit dan overleg ik met de huisarts.De huisarts geeft mij een keuze waarbij ik het laatste woord mag hebben. ;-)

Ik vraag zelf altijd wat kan en wat de alternatieve zijn. In mijn ervaring bied een arts dit altijd wel zodat ik zelf hierin een keuze kan maken.

Uiteindelijk hebben we in goed overleg besloten om door te gaan indien nodig met cardioversie en de lange wachttijd voor eerst onderzoek en daarna eventueel een ablatie niet door te zetten.

Toen ik ging voor een ablatie of iets anders, ging dat in goed overleg met mijn cardioloog. Ik volde mij gehoord en gezien door deze man. Op het moment dat het nodig was, ging ik uit van zijn expertise. Hij heeft er voor gestudeerd, maar liet me wel alle ruimte om vragen te stellen en zelf suggesties te doen.

bij het laatste gesprek met de specialist werd duidelijk uitgelegd welke mogelijkheden er waren. Ik was wel voorbereid, maar dan nog krijg je toch te maken met verrassingen, omdat er diverse alternatieven zijn. Het betrof een te hoge PSA waarde en de arts vroeg zelf naar wat ik er van dacht, nadat zij vragen had beantwoord omdat ik de lab-uitslagen al had bekeken.

Is erg afhankelijk van je situatie en (de relatie met) je behandelaar(s). Niet eenduidig te antwoorden zonder te simplificieren. Zeker als je te maken hebt met meerdere specialisten die verdeeld zijn over verschillende ziekenhuizen is het mijn ervaring dat er dan teveel kapiteins op het schip komen te staan. Dat is het grote nadeel van de zogenaamde expertisecentra: je krijgt te maken met meerdere ziekenhuizen die in de behandelfase het hardst schreeuwen om hun gelijk, maar in de verantwoordingsfase gemakkelijk de bal bij een ander ziekenhuis neerleggen. Ze hebben dan wel het geld voor de behandeling kunnen declareren en wassen verder hun handen in onschuld, want niet de schuld van hun organisatie. 

Het is niet mijn bedoeling om alle situaties over een kam te scheren, maar het kan een ingewikkeld probleem zijn als de diverse kapiteins om wat voor reden dan ook niet dezelfde mening toegedaan zijn. Zo kan het gebeuren dat een diagnose gesteld door een professor uit het ene ziekenhuis verwijderd wordt uit het dossier door een AIO bij een ander ziekenhuis. Als je dan bij weer een andere specialist moet zijn voor een ingrijpende ingreep, is het niet makkelijk om alle neuzen 1 kant op te krijgen. Iedereen kijkt dan de patient aan: wat wil je? Maar de patient is in verwarring door de vele en tegenstrijdige adviezen die hij van de verschillende kenniscentra heeft gekregen.

Mijn advies zou zijn om regionaal alle kennis te behouden en deze niet te centraliseren. Of om beide systemen te laten co-existeren. Anders komt een grote groep patienten in de problemen. 

Als ik me niet vergis heeft de overheid dit probleem onderkend en is er in sommige gevallen geld beschikbaar voor die mensen die om wat voor reden dan ook niet de regie kunnen voeren over hun ingewikkelde zorgdossier. `In dat geval kan er gekozen worden om een zorgregisseur die de plooien gladstrijkt tussen de patienten, de diverse speclalisten, ziekenhuizen en andere betrokkenen. 

Beste Jessica,

De voorbereiding kun je eigenlijk splitsen want bij de huisarts is meer het internet / eigen ervaring of ik wel een afspraak moet maken en de “hulpvraag” goed formuleren aangezien daar naar gevraagd wordt.

Bij het ziekenhuis / specialist ben ik dus al door de eerste screening (huisarts) gekomen en meestal krijg ik een indicatie en lees mij in waarbij de informatie bij het ziekenhuis / specialist best al wat handvaten geeft.

Ook hier geldt eigen ervaring want stel in de familie komt een bepaalde kanker voor (stel porstaatkanker) en ik word doorgestuurd in verband met prostaat problemen zal ik ook de site van KWF bezoeken.

Let wel ik blijf afwachtend en ga er niet van uit dat ik het heb.

samen met arts specialist

Met de meeste artsen en behandelaars kan ik goed overleggen, doch als het niet klikt vraag ik een second opinion of ik kies een andere arts. Als een arts/behandelaar een verkeerde beslissing neemt klaag ik officieel. Heb ik één keer gedaan. Niet voor het geld, maar om de arts/behandelaar aan het denken te zetten om een beslissing/behandeling niet lichtvaardig te kiezen of af te wijzen. Zelf ga ik niet meer met zo'n arts/behandelaar "in zee." Ook al biedt hij/zij z'n verontschuldigingen aan. (zelf meegemaakt)