Wat is het idee?
Sinds vorig jaar ben ik zoals veel diabetespatiënten gedwongen overgestapt op een andere soort insuline (ja, de werking zal zogenaamd hetzelfde zijn, maar het is wel een andere insuline) en daarmee ook op een andere insulinespuit.
De spuit die ik heb gekregen lijkt op een stuk plastic kinderspeelgoed. Na nog niet eens een jaar gebruik, is de spuit vanzelf UIT ELKAAR GEVALLEN. Ik spuit al meer dan dertig jaar insuline, en dit heb ik echt nog nóóit meegemaakt! Het uiteinde waarmee je de hoeveelheid eenheden instelt valt er gewoon vanzelf af, zonder dat de spuit is gevallen, eraan is getrokken, of wat dan ook.
De spuiten die ik voorheen gebruikte gingen eigenlijk nooit stuk. Gewoon nooit!
Hier komt de zeer frustrerende factor bij dat bij de nieuwe plastic speelgoedspuiten niet af te lezen valt hoeveel je de vorige keer hebt gespoten.
Als dit representatief is voor het verhaal over hoe het allemaal 'dezelfde kwaliteit' is dan laat dit toch wel de pijnlijke waarheid zien.
De overgang naar een andere soort insuline werd bij mij bovendien afgedwongen precies nadat ik net corona had gehad en mijn bloedsuikerinstelling totaal overhoop lag. Die is sindsdien, nu een jaar geleden, nooit meer zo goed geworden als het daarvóór was. Waar komt dit nu door?
Ik vind het te schandalig voor woorden dat er zo om wordt gegaan met diabetespatiënten. Kortzichtig en dysfunctioneel beleid is dit gericht op een management van cijfertjes in plaats van op het welzijn van mensen. Dat is wat het zou moeten dienen namelijk. Ik wil gewoon mijn vorige insulinesoort terug en mijn oude spuit weer kunnen gebruiken.
