Op welke manier wil jij digitaal contact hebben met je zorgverlener?

Zelf vind k in het kort schrijven,  om een telefonisch of persoonlijk gesprek aan te vragen prima. Hoe dan ook sommige zaken kunnen via telefoon of beeldbellen maar andere zaken niet.

Digitale ervaring met onze Zorgverlener(s)

Twee maal rechtstreeks iets ingevuld, hetgeen niet bleek te werken. Later het bericht gelezen met de tip een bericht eerst te typen in een document. Nu dus alzo.

Mijn echtgenoot lukt het niet om digitaal te werken. Waarschijnlijk zijn er meer ouderen die digitaal werken moeilijk vinden. Hij, en sommige ouderen, gaan zo-wie-zo niet zo makkelijk naar een hulpverlener. We komen uit de tijd van “ Niet zeuren, doorgaan”.

Zelf leer ik ‘het digitaal bezig zijn’ mijzelf aan.

Onze huisarts kunnen we, sinds kort, met korte berichtjes bereiken via “Mijngezondheidsnet.nl” .(*)

Dan ontvangt de assistente, denk ik, het bericht en geeft het bericht door aan de arts. Via

“Mijngezondheidsnet” ontvang ik berichten van de apotheek wanneer ik medicijnen kan ophalen. Nadat een vervangende arts [onze huisarts bleek afwezig] mij een berichtje terug had geschreven via “Mijngezondheidsnet.nl” ontving ik géén bericht in mijn mail. Gevolg, ik las het bericht erg laat. De volgende dag direct de assistente gebeld, gevraagd om een telefonisch contact met de huisarts. Dat zou besproken worden met de huisarts, “welke het heel druk heeft en er weer een week niet zou zijn”, vertelde de assistente.

Ondertussen ben ik zelf via internet antwoorden gaan zoeken voor mijn vragen. Deze gevonden. Onze huisarts belde gelukkig wel terug.

Dat terugbellen, zonder te weten wanneer, (dat blijkt niet anders te kunnen) jezelf dus bezig of elders kunt zijn, is een lastig dingetje. Gelukkig belde de huisarts.

Oortjes zouden mee kunnen luisteren daar waar je net bent, hetgeen niet altijd gewenst is.

Via “media contact” is oké wanneer het om niet persoonlijke of medische zaken gaat waarbij echt gekeken moet worden.

Een familielid had hulp nodig bij een enkel. De arts verwees naar de fysio, de fysio, bleek. via beeldbellen, verkeerd advies gegeven te hebben waardoor ons familielid heel lang met pijn bleef lopen. Uiteindelijk toen de “lockdown” wat lichter werd is het wel opgelost maar de gevolgen….

Het is dus soms moeilijk te weten wat te doen wanneer echt contact “niet nodig geacht lijkt” terwijl dat in wezen wel nodig geweest was.

De gevolgen: mensen nemen minder snel contact op (met pijnlijke zaken) die wel over gaan maar met gevolgen.

Wat ook speelde bij sommige specialisten: de opmerking” Mevrouw u bent boven de 70 dus helpen we u niet meer”. Toen was ik 72. Wat deze arts probeerde te zeggen, misschien, is: “U bent. Ouder en dus duurt genezing langer” Nu ben ik een actief iemand, liet deze uitspraak niet op me zitten. Heb het besproken met betreffende arts. Ben niet terug gegaan naar hem.

Een operatie heb ik elders (intussen door ‘n ander ernstig iets), niet door laten gaan. Wie weet na de Coronatijd.

(*) Er was een tijd dat een ziekenhuis in de buurt, uitslagen en brieven ook aan patiënten stuurde. Heel plezierig was dat. Dan kon ik gericht vragen formuleren aan de arts of de POH. Helaas is dat systeem er niet meer. Daarna werd er met nummers gewerkt, heel onpersoonlijk. ‘k Had mij een nummer kunnen voelen. Inmiddels wordt er onderaan ook vermeld welk onderzoek aangevraagd wordt.

Een heel verhaal maar zo is mijn ervaring en die van mensen om mij heen.

In het kort: digitaal is oké maar dan ook uitgebreid met gegevens, uitslagen die er toe doen.

Samenspraak , videobellen en persoonlijk face to face contact is en blijft belangrijk.

Persoonlijk contact moet blijven en niet afgedaan omdat dat duurder is of meer vraagt.

Kosten van digitaal contact kunnen omlaag. Bedankt voor dit contact moment.

Digitale ervaring met onze Zorgverlener(s)

Twee maal rechtstreeks iets ingevuld, hetgeen niet bleek te werken. Later het bericht gelezen met de tip een bericht eerst te typen in een document. Nu dus alzo.

Mijn echtgenoot lukt het niet om digitaal te werken. Waarschijnlijk zijn er meer ouderen die digitaal werken moeilijk vinden. Hij, en sommige ouderen, gaan zo-wie-zo niet zo makkelijk naar een hulpverlener. We komen uit de tijd van “ Niet zeuren, doorgaan”.

Zelf leer ik ‘het digitaal bezig zijn’ mijzelf aan.

Onze huisarts kunnen we, sinds kort, met korte berichtjes bereiken via “Mijngezondheidsnet.nl” .(*)

Dan ontvangt de assistente, denk ik, het bericht en geeft het bericht door aan de arts. Via

“Mijngezondheidsnet” ontvang ik berichten van de apotheek wanneer ik medicijnen kan ophalen. Nadat een vervangende arts [onze huisarts bleek afwezig] mij een berichtje terug had geschreven via “Mijngezondheidsnet.nl” ontving ik géén bericht in mijn mail. Gevolg, ik las het bericht erg laat. De volgende dag direct de assistente gebeld, gevraagd om een telefonisch contact met de huisarts. Dat zou besproken worden met de huisarts, “welke het heel druk heeft en er weer een week niet zou zijn”, vertelde de assistente.

Ondertussen ben ik zelf via internet antwoorden gaan zoeken voor mijn vragen. Deze gevonden. Onze huisarts belde gelukkig wel terug.

Dat terugbellen, zonder te weten wanneer, (dat blijkt niet anders te kunnen) jezelf dus bezig of elders kunt zijn, is een lastig dingetje. Gelukkig belde de huisarts.

Oortjes zouden mee kunnen luisteren daar waar je net bent, hetgeen niet altijd gewenst is.

Via “media contact” is oké wanneer het om niet persoonlijke of medische zaken gaat waarbij echt gekeken moet worden.

Een familielid had hulp nodig bij een enkel. De arts verwees naar de fysio, de fysio, bleek. via beeldbellen, verkeerd advies gegeven te hebben waardoor ons familielid heel lang met pijn bleef lopen. Uiteindelijk toen de “lockdown” wat lichter werd is het wel opgelost maar de gevolgen….

Het is dus soms moeilijk te weten wat te doen wanneer echt contact “niet nodig geacht lijkt” terwijl dat in wezen wel nodig geweest was.

De gevolgen: mensen nemen minder snel contact op (met pijnlijke zaken) die wel over gaan maar met gevolgen.

Wat ook speelde bij sommige specialisten: de opmerking” Mevrouw u bent boven de 70 dus helpen we u niet meer”. Toen was ik 72. Wat deze arts probeerde te zeggen, misschien, is: “U bent. Ouder en dus duurt genezing langer” Nu ben ik een actief iemand, liet deze uitspraak niet op me zitten. Heb het besproken met betreffende arts. Ben niet terug gegaan naar hem.

Een operatie heb ik elders (intussen door ‘n ander ernstig iets), niet door laten gaan. Wie weet na de Coronatijd.

(*) Er was een tijd dat een ziekenhuis in de buurt, uitslagen en brieven ook aan patiënten stuurde. Heel plezierig was dat. Dan kon ik gericht vragen formuleren aan de arts of de POH. Helaas is dat systeem er niet meer. Daarna werd er met nummers gewerkt, heel onpersoonlijk. ‘k Had mij een nummer kunnen voelen. Inmiddels wordt er onderaan ook vermeld welk onderzoek aangevraagd wordt.

Een heel verhaal maar zo is mijn ervaring en die van mensen om mij heen.

In het kort: digitaal is oké maar dan ook uitgebreid met gegevens, uitslagen die er toe doen.

Samenspraak , videobellen en persoonlijk face to face contact is en blijft belangrijk.

Persoonlijk contact moet blijven en niet afgedaan omdat dat duurder is of meer vraagt.

Kosten van digitaal contact kunnen omlaag. Bedankt voor dit contact moment.

Beste mevrouw R.K.

Dank voor dit uitgebreide en heldere verhaal. Het maakt duidelijk dat er nog veel  moet verbeteren qua zorgvuldig gebruik van digitaal contact en delen van gegevens. Des te sterker dat u er voor open staat en deze ervaringen en tips deelt. Ook bij digitale gegevens- en contactuitwisseling moet men zorgvuldigheid in acht nemen, net zoals bij telefonische en fysieke consulten. Voor alle duidelijkheid: dat persoonlijk contact moet inderdaad blijven, naast de mogelijkheid om online contact te hebben als de patient en zorgverlener daar open voor staan